Zijn er grenzen aan de godsdienstvrijheid?

Foto: Janne Brodin

De partij voor de dieren heeft een wetsvoorstel ingediend waarmee ze het onverdoofd slachten van dieren wil laten verbieden. Het is eigenlijk al verboden, maar er wordt nu nog een uitzondering gemaakt voor joodse en islamitische slachters. Aan die uitzonderingspositie moet nu volgende de PvdD een einde komen.

Volgens de partij is uit onderzoek gebleken dat bij het onverdoofd slachten, dieren meer lijden dan als ze eerst worden verdoofd. Of dit waar is of niet, laat ik in het midden. Wat opvalt aan de discussie die nu wordt gevoerd, is dat die meestal niet gaat over de vraag hoe erg dieren al of niet te lijden hebben bij de slacht. Hij gaat meestal niet over de vraag of het wetenschappelijk onderzoek waar de PvdD zich op beroept, compleet is? En ook gaat hij meestal niet over mogelijke alternatieven voor een verbod, zoals bijvoorbeeld het verbeteren van het toezicht op de rituele slacht. Nee, de discussie lijkt vooral over de volgende vraag te gaan. Wat is belangrijker, godsdienstvrijheid of dierenwelzijn?

Zo schrijft Rosanne Hertzenberger in haar column in nrc.next van 6 april:

Alles om de pijntjes van dieren te voorkomen. „Vrijheid van godsdienst is een groot goed”, zegt SP-Kamerlid Henk van Gerven erover, „maar de uitoefening van religie mag andere levende wezens geen leed toebrengen”. Ik snap dat niet. Hoe kan de vrijheid van een mens een groot goed zijn, als het welzijn van een dier een groter goed is?

Blijkbaar vindt Hertzenberger de vrijheid van de mens om een dier meer te laten lijden dan voor de slacht strikt noodzakelijk is, belangrijker dan het welzijn van dieren.

Zelfs Adriaan van Dis brak in de uitzending van De Wereld Draait Door van 14 april een lans voor de godsdienstvrijheid, ook al vindt hij gelovigen soms wat "mal" en mogen er wat hem betreft aan slagers scherpere messen worden uitgedeeld.

In Nederland komen we nu op voor de rechten van het dier. Maar andere mensen zeggen, het zijn de rechten van onze godsdienst. Ik zou zeggen, het gaat om heel weinig dieren [...] , laat mensen hun merkwaardigheden.

Er zijn landen waar men uit naam van de godsdienstvrijheid huizen onteigent, stukken land annexeert en anders-gelovigen gevangen zet, wegpest of uitmoordt. Dat noemen we over het algemeen geen "merkwaardigheden". Dat wordt door de meeste weldenkende mensen zelfs scherp afgekeurd. Blijkbaar gelden er voor dieren andere normen.